عبدلباری جهانی
د مـور چـل ځـوانـه
ځوانه دا څوک یـې چی ګولۍ اوروې
د خـپـل نـیـکـه او د ابـا پـر کلی
دې هدیره کی دی خپلوان پراته دی
څوک یـې پرون څوک یـې پخوا ویشتلی
بـیـا غاړه کـۍ د مــردکـیـو ډکه
بـیـا دی اوږې له راکـټـونـو درنې
بـیا د اهـاړ تـږی مـورچل تـه درومی
بـیا دی پـر ستـړی مخ را ماتی خولې
بـیا لـکه بـاز پـر لـوړو څـوکو ګـرځـې
بیا دی میدان تـه سترګی سرې نیولی
پـر کـومـو مـځـکـو بـه مـرمـۍ اوروې
کـومـی ځوانـۍ دی په قسمت لیکلی
دلـته چی تـه پـر مـاشـه ګوتـه ایږدې
هـلـتـه لـه مـځـکـی نـه اورونـه زیږی
ستا د ګولیو د باران له وهمه
اوس پـر دښـتـونـو غـوټـۍ نه سپړیږی
لـه هـری لـویـشـتـی جنازې را پاڅی
د مـرګـی چیغو کلى کور اخیستى
پر شنو جلـګو بـاندی دودونـه ګرځی
ځـوانـه خبـر سوې کابل اور اخیستى
د خداى دپاره ځـوانه مه اوروه
د خـپـل ابا پر مېـنه سره اورونه
پرېـږده وراره دی د ابۍ غېـږه کی
و ویـنـی ګـرم او مـاشـوم خـوبـونـه
پرېـږده چی بیا دا سوځېـدلـی دښتی
د پېـغـلـو څـڼـو ته ګلـونـه راوړی
د غـم لـه سـانـدو ستړی سوی کوڅې
بـیـا اتـڼـونـو ته ډولــونـه راوړی
پرېـږده چی بیا د شنه اّسمان پـر لمن
سپوږمۍ تـه سـتـوری امېـلونـه راوړی
بـیا د اّدم ربـاب نـغـمـې ویښی کـړې
د مـینی خـوب ته تـعـبـیـرونـه راوړی
بلا د ی واخـلـم مـېـړنـیـه ځـوانه
پرېـږده مـورچـل دا د خـونـیانو ځالۍ
دا ستا د پلار ستا د ټبر قـاتـلان
دا د رهــزنـو لـوټـمـارانـو ټـولۍ
سـتـا د ښـادۍ د غـلـیـمـانـو زړونـه
په تـبـاهـیـو بـانـدی نه سـړیـږی
دا د پـردیـو پر کاسو لوى سوی
زموږ بېـګانه په ویـنـو نه مړیږی
پـرېـږده چی سره کی د قدرت لېونی
پـه بـېـګگـنـاه ویـنـو خـیـرن لاسـونـه
ته لـه مورچـلـه ګـولۍ مه اوروه
ځوانـه وارى دی سم کاږه بـرېـتـونـه
گران شاغلی واک
دیر می خوش شو. پرنت می کر. دیره مننه
گران واک
دا هم زما بلاگhttp://www.hask.blogfa.com/